اطلاعات فنی در مورد لاستیک و تایر
لاستیک تا جایی که می دانیم محصول سرزمین آمریکا است، ولی تنها از طریق انتقال آن به خاور دور و کشت در آنجا به این حد توسعه یافته است. در قرن 19، گاری ها و درشکه هایی که توسط اسب کشیده می شدند برای حرکت برروی زمین های سخت، سنگی و یا غیر همسطح نیاز به چرخ های محکم داشتند.
برای این کار از چوب یا فلز استفاده می شد که از استحکام بالایی برخوردار بودند اما به همان اندازه سواری خشک و خشنی داشتند.
در سال 1839 چارلز گودیر با اختراع فرایندی که در آن لاستیک توسط گوگرد و حرارت شدید مقاوم تر می شد، لاستیک های با دوام تری ساخت.
در سال 1888 مردی به نام جان دانلوپ اولین لاستیک بادی عملی و کاربردی را اختراع کرده و بر روی دوچرخه نصب نمود.
در سال 1890 ادوارد میشلن اولین لاستیک بادی قابل جداشدن را اختراع کرد.
در سال 1904 شرکت کنتینانتال آلمان لاستیک های آج دار را اختراع کرد و شرکت گودیر نیز در سال 1908 به تولید این لاستیک ها پرداخت.
مواد تشکیل دهنده تایر:
1- کائوچو
کائوچوی طبیعی دارای مقاومت حرارتی بالا و چسبندگی عالی می باشد.
2-دوده
اضافه کردن دوده به کائوچو باعث افزایش مقاومت سایشی تایر می شود.
3- نخ
بدنه اصلی تایر شامل لایه های نخی، پوشش داده شده با آمیزه لاستیکی می باشد. جنس نخ ها نایلون، ریون یا پلی استر است.
4- سیم
به منظور ایجاد استحکام کافی در بخشی از تایر که روی رینگ قرار می گیرد و طوقه (بید) نام دارد، از سیم های فولادی استفاده می شود.
5-محافظت کننده ها
اکسیژن و ازن موجود در هوا باعث تخریب و فرسایش اجزای تایر می شود. برای مقابله با اثرات مضر این عوامل، از مواد شیمیایی خاصی نظیر اکسیدانت ها، موم ها و ضد اوزونانت ها در آمیزه لاستیکی استفاده می شود.
6- سایر عوامل شیمیایی
به منظور تولید و فرآوری بهتر و آسانتر آمیزه لاستیکی از مواد دیگری نظیر انواع روغن، شتاب دهنده ها، گوگرد (به عنوان عامل پخت) و … استفاده می گردد.
انواع تایر از لحاظ ساختار:
1- تایر نخی (بایاس)
2- تایر سیمی (رادیال)